Golden-Denver-Schiphol, donderdag 12 en vrijdag 13 juni

Opgestaan om 7 uur, voor de laastste keer lekker ontbeten in de camper, alles verder ingepakt en om half 10 vertrokken we van de Dakote Ridge camping in Golden, met een prachtige blauwe lucht.
Het was 29 km rijden naar de camperverhuurder Road Bear, we waren er dan al om 10 uur.
We konden het natuurlijk makkelijk terugvinden omdat Tomtom de weg wist. (wat hebben we weer een profijt gehad van dat ding!!!)
De camper werd nagekeken en ik noemde mijn hele lijstje op van wat er allemaal mis was. De houding van de mensen van Road Bear stond me totaal niet aan, ze reageerden zo van, pff vrouwen, die snappen er vast niets van.
Ik zal niet in details gaan, maar ik stond me behoorlijk op te winden daar, en dacht, dit was eens Road Bear en nooit, nooit weer.
We hadden de tank vol gegooid in Golden, hadden er dus 29 km mee gereden en wat denk je, we werden terug gestuurd naar een benzinepomp want hij moest helemaal vol wezen, nou zeg… er ging nog een medewerker van Road Bear mee, want we hadden de camper in principe al ingeleverd. Ongelooflijk, dit heb ik nog nooit meegemaakt, in 5 camperreizen!
Er zat een schrammetje op de spiegel, die je alleen kon voelen, er zaten een paar stipjes op de zij/onderkant van de camper van steenslag, die je ook haast niet kon zien, alleen voelen, hoppa, we can charge you for that zeiden ze.
Ze deden dat niet want de dingen die ik opgenoemd had vielen daar zogenaamd tegen weg, jaja….
Er was nog veel, veel meer wat ik jullie zal besparen maar je begrijpt, nooit en nooit meer Road Bear voor ons!!
Wat zijn ze dan bij Cruise America en Canadream, waar we ook gehuurd hebben, schappelijk zeg!
We werden door al dat gezeur pas om 12 uur op het vliegveld afgezet, maar dat gaf niet, we vlogen toch pas om kwart voor zes.
De koffers konden we gelijk al inchecken, dat was prettig, en toen begon het lange rondhangen op het vliegveld van Denver.
Er waren wel leuke winkeltjes en een leuk terras met cappuccino, dus de tijd ging redelijk snel.
Om zes uur kozen we het luchtruim met een viermotorige A340 van Lufthansa.
Het was voor mij de eerste keer met een A340, maar tjee, wat is dat vliegtuig onstabiel zeg, met opstijgen en landen werd je toch in je stoel heen en weer geslingerd, en tijdens het vliegen zag ik aan de sterren dat hij constant heen en weer zwalkte.
We landden ongeveer 9 uur later op Frankfurt, het was daar toen kwart over elf in de ochtend.
We moesten een flink eind lopen naar de volgende terminal, maar dat was wel even lekker na negen uur zitten.
Na een half uurtje gewacht te hebben konden we boarden in de Boeing 737 van Lufthansa met bestemming Amsterdam. Dat vloog een stuk lekkerder!
Om klokslag twee uur raakten we de bodem van Schiphol, we hadden vrij snel onze koffers, waar we nu dus wel erg blij mee waren, want je weet het maar nooit hebben we nu geleerd…
In de aankomsthal weden we verrast door heel veel vrienden en familie waar we gezellig mee gingen koffie drinken bij de Starbucks op Schiphol.
Onze mannen waren reuze blij ons weer heelhuids terug te zien, hadden ons heel erg gemist en ze hebben ter plekke ook nog wat gefilmt en foto’s gemaakt (zie fotosite)
Zo is er aan dit geweldige avontuur een einde gekomen en gaan we dit weekend, na alles in geuren en kleuren aan onze familie verteld te hebben, weer terug naar het ‘gewone leven’.
Iedereen die meegeleefd en meegelezen heeft, speciaal diegenen die gereageerd hebben, ontzettend bedankt, we vonden dit een verrijking van onze vakantie!
De volgende keer ga ik weer met husband Cor, want ik ben nog lang niet uitgekeken op het geweldige Amerika!
Vandaar dat ik zeg..
Tot blogs!